Główny bohater męski powieści, młody patrycjusz rzymski, trybun wojskowy, siostrzeniec Petroniusza. Zakochuje się w Ligii podczas pobytu w domu Aulusa Plaucjusza po wypadku. Początkowo pragnie zdobyć ją siłą, ale pod wpływem miłości i nauk chrześcijańskich przechodzi głęboką przemianę duchową. Przyjmuje chrzest od apostoła Piotra podczas pożaru Rzymu i żeni się z Ligią. Po zakończeniu prześladowań przenosi się z ukochaną na Sycylię, gdzie żyją jako chrześcijanie.

Główna bohaterka kobieca powieści, nazywana też Kalliną. Córka króla plemienia Ligów, zakładniczka rzymska wychowana przez Aulusa Plaucjusza i Pomponię Grecynę jak własna córka. Piękna, o alabastroworóżowej cerze i długich kręconych blond włosach. Charakteryzuje się głęboką wiarą chrześcijańską, dobrocią, skromnością i niewinnością. Zakochuje się w Marku Winicjuszu, ale odmawia zostania jego nałożnicą ze względu na swoje przekonania religijne. Po jego nawróceniu zostaje jego żoną.

Wuj Marka Winicjusza, bogaty patrycjusz rzymski, elegantiae arbiter (wzór elegancji). Człowiek wykwintny, inteligentny i cyniczny, doradca Nerona w sprawach sztuki i dobrego smaku. Mimo dystansu do chrześcijaństwa pomaga Winicjuszowi w poszukiwaniu Ligii. Oskarżony o udział w spisku Pizona, popełnia samobójstwo wraz ze swoją kochanką Eunice, by uniknąć egzekucji. Przed śmiercią odczytuje list krytykujący Nerona.

Cesarz rzymski (54-68 n.e.), ostatni z dynastii julijsko-klaudyjskiej. Przedstawiony jako okrutny despot i megaloman uważający się za wielkiego artystę, choć jest marnym śpiewakiem i aktorem. Ma na sumieniu śmierć matki Agrypiny, żony Oktawii i brata Germanika. Podpala Rzym, by zobaczyć płonące miasto i napisać o tym poemat. Rozpoczyna brutalne prześladowania chrześcijan, oskarżając ich o podpalenie miasta. Popełnia samobójstwo w 68 roku w domu Faona.

Druga żona Nerona, niezwykle piękna, ale okrutna i próżna kobieta. Zazdrosna o urodę Ligii, przeciwstawia się jej związkowi z Winicjuszem. Wspiera prześladowania chrześcijan i namawia Nerona do oskarżenia ich o pożar Rzymu. Słynna z kąpieli w mleku oślim. Ginie kopnięta przez Nerona podczas kolejnej ciąży.

Wyzwolenica i dawna kochanka Nerona, pochodzenia azjatyckiego. Dobra i łagodna kobieta, która opiekuje się Ligią w pałacu cesarskim i wspiera ją w trudnych chwilach. Czyta listy apostoła Pawła z Tarsu i przychylnie odnosi się do chrześcijan. Po śmierci Nerona pochowuje jego ciało, okazując mu wierność do końca.

Prefekt pretorianów, bezwzględny i okrutny doradca Nerona, rywal Petroniusza w walce o względy cesarza. Jeden z największych prześladowców chrześcijan, pozbawiony inteligencji i dowcipu Petroniusza. Podpala Rzym na rozkaz Nerona i później namawia go do oskarżenia chrześcijan o ten czyn.

Szlachetna rodzina rzymska, która wychowuje Ligię jak własną córkę. Aulus Plaucjusz to konsul i były namiestnik Brytanii, jego żona Pomponia Grecyna to tajna chrześcijanka. Rodzina żyje skromnie z dala od rozpusty dworu cesarskiego i traktuje łagodnie swoich niewolników.

Sługa i ochroniarz Ligii, pochodzący z tego samego plemienia Ligów. Służył wcześniej matce Ligii, której przyrzekł chronić córkę. Mężczyzna o potężnej sile fizycznej - potrafi zabić niedźwiedzia gołymi rękami. Chrześcijanin o imieniu Urban po chrzcie. Na arenie cyrkowej zabija tura przywiązanego do Ligii, ratując jej życie. Ciągle zmaga się z konfliktem między swoją wiarą a instynktem wojownika.

Uczniowie Chrystusa, którzy przybywają do Rzymu, by krzewić chrześcijaństwo wśród mieszkańców stolicy imperium. W powieści występują głównie Piotr i Paweł z Tarsu, którzy głoszą nauki Chrystusa i udzielają chrztu nowym wyznawcom.

Biskup rzymski, starszy kapłan chrześcijański mieszkający na Zatybrzu. Człowiek stary i słaby fizycznie - ma połamane kości po torturach, które się nie zrosły. Jeden z przywódców wspólnoty chrześcijańskiej w Rzymie, który dba o organizację spotkań i bezpieczeństwo wiernych.

Fanatyczny chrześcijanin o radykalnych poglądach, który początkowo potępia miłość Ligii do poganina Winicjusza. Reprezentuje skrajną interpretację nauk chrześcijańskich. Ginie śmiercią męczeńską na krzyżu podczas igrzysk w cyrku.

Grecki lekarz i chrześcijanin, którego rodzinę sprzedał w niewolę Chilon Chilonides. Mimo doznanych krzywd wielokrotnie przebacza swojemu krzywdzicielowi, co ostatecznie przyczynia się do nawrócenia Chilona. Jego postawa jest przykładem chrześcijańskiego przebaczenia. Ginie jako żywa pochodnia w ogrodach Nerona.

Grek podający się za filozofa, lekarza i wróżbitę, w rzeczywistości oszust i łajdak. Zatrudniony przez Winicjusza do odnalezienia Ligii, infiltruje środowisko chrześcijańskie. Wcześniej sprzedał w niewolę rodzinę Glaukusa. Po pożarze Rzymu oskarża chrześcijan o podpalenie, aby zyskać względy Nerona. Pod koniec jednak, pod wpływem postawy umierającego Glaukusa, nawraca się i przyjmuje chrzest. Ginie na krzyżu po odwołaniu swoich oskarżeń przeciw chrześcijanom.

Piękna niewolnica grecka zakochana bez wzajemności w Petroniuszu. Początkowo niezauważana przez swojego pana, z czasem zyskuje jego miłość i oddanie. Odmawia przyjęcia wolności oferowanej przez Petroniusza i wybiera śmierć razem z nim. Popełnia samobójstwo, podcinając sobie żyły podczas ostatniej uczty z ukochanym.

Stolica Cesarstwa Rzymskiego za czasów Nerona, miasto na siedmiu wzgórzach nad Tybrem. Przedstawiony jako metropolia pełna kontrastów - obok przepychu patrycjuszów egzystuje nędza plebsu. Miasto o czternastu dzielnicach, z których dziesięć zostaje zniszczonych podczas wielkiego pożaru w 64 roku. Miejsce akcji większości wydarzeń powieściowych, symbolizujące zderzenie pogańskiego świata ze wschodzącym chrześcijaństwem.

Dzielnica Rzymu położona za Tybrem, zamieszkana głównie przez biedotę, imigrantów i Żydów. Tutaj ukrywają się pierwsi chrześcijanie i odbywają swoje tajne spotkania. Miejsce zamieszkania Ligii u chrześcijanina Linusa po jej ucieczce z pałacu. W tej dzielnicy znajdowały się także katakumby i podziemne miejsca kultu chrześcijańskiego.

Cmentarz chrześcijański położony za murami Rzymu, między Via Salaria a Via Nomentana. Miejsce tajnych zgromadzeń chrześcijan, gdzie apostoł Piotr głosi swoje nauki i udziela chrztu. To tutaj Winicjusz po raz pierwszy słucha kazania apostolskiego i dostrzega różnice między chrześcijaństwem a religiami pogańskimi. Cmentarz składa się z naziemnego dziedzińca otoczonego murem oraz podziemnych krypt.

Jedno z siedmiu wzgórz Rzymu, siedziba cesarskiego pałacu Nerona. Miejsce przepychu, uczt i orgii, symbol dekadencji rzymskiej władzy. Tutaj odbywają się główne sceny przedstawiające życie dworu cesarskiego, w tym uczta, na której Ligia po raz pierwszy spotyka Nerona i Poppeę.

Nadmorska miejscowość niedaleko Rzymu, gdzie Neron ma swoją willę i udaje się na odpoczynek. To tutaj cesarz komponuje swoje poematy i marzy o spaleniu Rzymu. Miejscowość, w której Neron przebywa w czasie wielkiego pożaru, co dodatkowo kompromituje go w oczach ludności.

Centrum polityczne i handlowe Rzymu, miejsce, gdzie spotykają się przedstawiciele wszystkich narodów imperium. Petroniusz nazywa je ironicznie "gniazdem Kwirytów bez Kwirytów" ze względu na dominację cudzoziemców nad rdzennie rzymskim elementem.

Podziemne cmentarze i miejsca kultu pierwszych chrześcijan w Rzymie. Sieć korytarzy i krypt, gdzie wyznawcy Chrystusa chowają swoich zmarłych i odbywają tajne spotkania religijne. Symbolizują ukryte, ale żywotne życie duchowe pierwszych chrześcijan w pogańskim Rzymie.

Wielka katastrofa z 64 roku n.e., która strawiła dziesięć z czternastu dzielnic miasta. Przedstawiony jako czyn Nerona, który chciał zobaczyć płonące miasto i napisać o tym poemat. Pożar trwał sześć dni i nocy, powodując ogromne zniszczenia i cierpienia ludności. Stał się pretekstem do oskarżenia chrześcijan o podpalenie i rozpoczęcia brutalnych prześladowań.

Brutalne represje wobec wyznawców Chrystusa zorganizowane przez Nerona po pożarze Rzymu. Chrześcijanie byli krzyżowani, rzucani dzikim zwierzętom w amfiteatrze, paleni żywcem jako ludzkie pochodnie w ogrodach cesarskich. Przedstawione jako kulminacja starcia między światem pogańskim a chrześcijańskim.

Nowa religia głosząca naukę Chrystusa, która w czasach Nerona rozprzestrzenia się w podziemiu Rzymu. Przedstawione jako religia miłości, przebaczenia i równości wszystkich ludzi, kontrastująca z pogańską moralnością rzymską. Chrześcijanie zbierają się potajemnie w katakumbach i domach modlitwy, narażeni na prześladowania ze strony władz rzymskich.

Tajny symbol rozpoznawczy pierwszych chrześcijan. Ligia rysuje ten znak na piasku, co pozwala Chilonowi odkryć jej przynależność religijną. Greckie słowo ICHTHYS (ryba) było akronimem oznaczającym "Jezus Chrystus, Syn Boży, Zbawiciel".

Główny symbol chrześcijański, narzędzie śmierci Chrystusa, który stał się znakiem zbawienia. Krzyż jest zarówno symbolem wiary, jak i narzędziem męczeńskiej śmierci chrześcijan skazywanych przez Nerona.

Pałac Nerona (Domus Aurea), symbol jego megalomanii i przepychu. Ogromny kompleks pałacowy z ogrodami, stawami i dziełami sztuki, którego budowa była jednym z powodów nienawiści ludu do cesarza.

Dziki byk, do którego rogów została przywiązana Ligia podczas ostatnich igrzysk. Ursus zabija zwierzę gołymi rękami, łamiąc mu kark, co wzbudza podziw tłumu i ostatecznie ratuje życie Ligii i jemu samemu.

Dzikie zwierzęta używane w amfiteatrze do egzekucji chrześcijan. Ich ryczenie i obecność w mieście wzbudzają grozę wśród mieszkańców Rzymu. Symbolizują okrucieństwo rzymskich igrzysk i prześladowań religijnych.

Chrześcijanka, wdowa, u której ukrywa się apostoł Piotr podczas prześladowań. Matka Nazariusza, mieszka w pobliżu katakumb i służy wspólnocie chrześcijańskiej. Jej dom staje się schronieniem dla prześladowanych wyznawców Chrystusa.

Syn wdowy Miriam, młody chrześcijanin pracujący przy grzebaniu zmarłych więźniów. Pomaga apostołowi Piotrowi w ucieczce z Rzymu przed prześladowaniami i oprowadza go podziemnymi przejściami. Dzielny i oddany wierze młodzieniec.