Główny bohater i narrator powieści, urodzony jako Tyberiusz Klaudiusz Druzus Neron German, późniejszy cesarz rzymski. Postrzegany jako słaby i niepełnosprawny członek rodziny cesarskiej, potajemnie pasjonujący się historią.
Dynastia panująca w Cesarstwie Rzymskim od czasów Augusta do śmierci Nerona.
Pierwszy cesarz rzymski, wcześniej znany jako Oktawian, przybrany syn Juliusza Cezara, który zapoczątkował dynastię julijsko-klaudyjską.
Żona Augusta, matka Tyberiusza, babka Klaudiusza, manipulacyjna i żądna władzy kobieta, która według narracji Klaudiusza stoi za wieloma morderstwami w rodzinie cesarskiej.
Syn Livii z pierwszego małżeństwa, drugi cesarz rzymski, następca Augusta, ojczym Germanika i Druzusa Młodszego.
Bratanek Tyberiusza, adoptowany przez niego syn, mąż Agrypiny Starszej, ojciec Kaliguli, Agrypiny Młodszej i innych, uwielbiany przez lud rzymski generał.
Syn Tyberiusza, mąż Liwilli, otruty na zlecenie Sejana.
Syn Germanika i Agrypiny Starszej, trzeci cesarz rzymski, znany z okrucieństwa i szaleństwa.
Żona Germanika, matka Kaliguli i Agrypiny Młodszej, znana z ambicji i niechęci do Tyberiusza.
Córka Germanika i Agrypiny Starszej, matka Nerona, później żona cesarza Klaudiusza.
Brat Tyberiusza, ojciec Germanika i Klaudiusza, mąż Antonii Młodszej, ceniony dowódca wojskowy.
Córka Marka Antoniusza i Oktawii, matka Klaudiusza, żona Druzusa Starszego.
Siostra Klaudiusza, żona Druzusa Młodszego, kochanka Sejana, współwinna morderstwa męża.
Syn Agrypiny Młodszej, ostatni cesarz z dynastii julijsko-klaudyjskiej.
Rzymski generał, triumwir, sojusznik Juliusza Cezara, kochanek Kleopatry, ojciec Antonii Młodszej.
Rzymski dyktator, krewny i poprzednik Augusta, zamordowany w Idy Marcowe.
Królowa Egiptu, kochanka Juliusza Cezara, a później Marka Antoniusza, matka Cezariona.
Siostra Augusta, żona Marka Antoniusza, matka Antonii Starszej i Antonii Młodszej.
Prefekt gwardii pretoriańskiej za czasów Tyberiusza, zdobył ogromne wpływy, spiskowiec dążący do władzy.
Trzecia żona Klaudiusza, znana z rozwiązłości i intryg, matka Brytanika i Oktawii.
Syn Klaudiusza i Messaliny, prawowitym następcą tronu, odsunięty przez Nerona.
Niewolnik, później wyzwoleniec i doradca Kaliguli.
Prefekt gwardii pretoriańskiej po Sejanie, pomógł Kaliguli dojść do władzy.
Żydowski król, przyjaciel Klaudiusza i Kaliguli.
Oficer gwardii pretoriańskiej, zabójca Kaliguli.
Stolica i centrum Cesarstwa Rzymskiego, miejsce rozgrywania się większości wydarzeń w powieści.
Główny plac publiczny starożytnego Rzymu, miejsce zgromadzeń, przemówień i uroczystości państwowych.
Jedno z siedmiu wzgórz Rzymu, miejsce rezydencji cesarskich.
Kraina w starożytnej Italii, gdzie znajdowały się liczne posiadłości rzymskiej arystokracji.
Wyspa w Zatoce Neapolitańskiej, miejsce dobrowolnego wygnania Tyberiusza w ostatnich latach jego życia.
Kraina na północ od Imperium Rzymskiego, miejsce kampanii wojennych Druzusa i Germanika.
Prowincja rzymska na Bliskim Wschodzie, gdzie Germanik pełnił funkcję namiestnika przed śmiercią.
Prowincja rzymska, dawne królestwo Ptolemeuszy i Kleopatry.
Główny organ władzy ustawodawczej w Rzymie, którego znaczenie zmniejszało się w okresie cesarstwa.
Elitarna jednostka wojskowa pełniąca rolę osobistej ochrony cesarza, z czasem zyskująca coraz większe wpływy polityczne.
Starożytne księgi przepowiedni, konsultowane w czasach kryzysu przez kapłanów rzymskich.
Częsty środek eliminowania przeciwników politycznych w cesarskim Rzymie, według Klaudiusza stosowany przez Liwię i innych.
Ważny element życia towarzyskiego w Rzymie, często miejsce intryg i otruć.
Świątynie lub miejsca, gdzie można było uzyskać przepowiednie od bogów.
Kapłani rzymscy interpretujący wolę bogów z lotu ptaków i innych znaków.
Kapłanki bogini Westy, strażniczki świętego ognia w Rzymie.
Symbol władzy cesarskiej, kolor szat noszonych przez cesarza.
Uroczysty wjazd zwycięskiego wodza do Rzymu, najwyższy zaszczyt wojskowy.
Tradycyjny strój obywatela rzymskiego.
Istota nadprzyrodzona czczona przez Rzymian, część panteonu rzymskiego.
Przepowiednia przyszłości, często konsultowana przez Rzymian przed ważnymi decyzjami.
Najważniejszy bóg w panteonie rzymskim, odpowiednik greckiego Zeusa.
Bóg wojny w mitologii rzymskiej, jeden z najważniejszych bogów dla Rzymian.
Bogini ogniska domowego w mitologii rzymskiej, której kapłankami były westalki.
Starożytne miasto greckie w Kampanii, miejsce słynnej wyroczni Sybilli.
Port Rzymu u ujścia Tybru, ważny punkt handlowy.
Rzeka przepływająca przez Rzym, mająca duże znaczenie dla miasta.
Terytoria podległe Rzymowi poza Italią, zarządzane przez namiestników.
Podstawowa jednostka armii rzymskiej, składająca się z kilku tysięcy żołnierzy.
Najwyższy urzędnik w republice rzymskiej, w czasach cesarstwa funkcja głównie honorowa.
Urzędnik rzymski odpowiedzialny za spis obywateli i nadzór nad moralnością publiczną.
Urzędnik reprezentujący interesy plebejuszy, posiadający prawo weta.
Członek najwyższej warstwy społeczeństwa rzymskiego.
Członek niższej warstwy społeczeństwa rzymskiego.
Były niewolnik, który uzyskał wolność.
Osoba pozbawiona wolności, stanowiąca własność innej osoby w starożytnym Rzymie.
Miejsce przedstawień i widowisk w starożytnym Rzymie, ważny element życia kulturalnego.
Miejsce wyścigów rydwanów i innych widowisk w starożytnym Rzymie.
Amfiteatr Flawiuszów w Rzymie, miejsce walk gladiatorów i innych widowisk.
Wojownik walczący na arenie dla rozrywki publiczności w starożytnym Rzymie.
Dwukołowy pojazd zaprzężony w konie, używany w wyścigach i na wojnie.
Miejsce kąpieli i spotkań towarzyskich w starożytnym Rzymie.
Konstrukcja doprowadzająca wodę do miast rzymskich.
15 marca, data zabójstwa Juliusza Cezara.
Ustrój polityczny Rzymu przed powstaniem cesarstwa.
Ustrój polityczny Rzymu po przejęciu władzy przez Augusta.
Oficjalne rozporządzenie władcy w starożytnym Rzymie.
Symbol władzy cesarskiej.
Symbol władzy królewskiej lub cesarskiej.
Wieszczka, której przepowiednie były ważne dla Rzymian.
Symbol władzy, używany do uwierzytelniania dokumentów.
Grupa ludzi, często wpływająca na decyzje polityczne w Rzymie.
Miejsce pochówku, często bogato zdobione dla osób zamożnych i wpływowych.
Rzeźba przedstawiająca bóstwo lub ważną osobę, często stawiana w miejscach publicznych.
Posiadłość wiejska zamożnych Rzymian.
Konstrukcja łącząca brzegi rzeki, ważny element infrastruktury rzymskiej.
Szlak komunikacyjny, Rzymianie słynęli z budowy rozległej sieci dróg.
Najsłynniejsza z rzymskich dróg, biegnąca z Rzymu na południe.
Osoba mająca prawo do sukcesji tronu lub majątku.
Osoba specjalizująca się w przygotowywaniu i podawaniu trucizn.
Osoba spisująca wydarzenia historyczne, za jakiego uważa się Klaudiusz.
Potajemne porozumienie przeciwko komuś, częsty element intryg dworskich.
Zabójstwo, często stosowana metoda eliminacji politycznych przeciwników.
Zabójstwo przez podanie trucizny, częsta metoda eliminacji wrogów.
Przewidywanie przyszłości, ważny element wierzeń rzymskich.
Siedziba władcy lub zamożnej osoby, miejsce życia rodziny cesarskiej.
Wada wymowy Klaudiusza, powód jego marginalizacji w rodzinie cesarskiej.
Nauka o przeszłości, pasja Klaudiusza, który spisuje dzieje rodziny cesarskiej.
Zapis wydarzeń historycznych, forma dzieła tworzonego przez Klaudiusza.
Starcie zbrojne, element wojen prowadzonych przez Rzym.
Konflikt zbrojny, częsty element polityki zagranicznej Rzymu.
Siły zbrojne państwa rzymskiego.
Członek armii rzymskiej.
Oficer dowodzący centurią w armii rzymskiej.
Osoba uczestnicząca w spisku.
Związek między mężczyzną a kobietą, często wykorzystywany do celów politycznych w Rzymie.
Rozwiązanie małżeństwa, częste wśród rzymskiej arystokracji.
Przyjęcie dziecka z innej rodziny, często stosowane jako instrument polityczny.
Majątek, często używany do zdobywania wpływów politycznych.
Stan umysłu przypisywany niektórym cesarzom, szczególnie Kaliguli.
Stan zdrowia odbiegający od normy, dotykający Klaudiusza i innych postaci.
Dzieła pisane, pasja Klaudiusza.
Ręcznie pisany tekst, forma dzieła Klaudiusza.
System mierzenia czasu, reformowany w okresie julijsko-klaudyjskim.
Jednostka czasu, niektóre nazwane na cześć członków rodziny cesarskiej.
Jednostka czasu, w Rzymie liczona od założenia miasta (ab urbe condita).
Budowla poświęcona bóstwu, ważny element religii rzymskiej.
Miejsce składania ofiar bogom.
Dar dla bóstwa, element kultu religijnego.
Osoba przepowiadająca przyszłość.
Osoba interpretująca znaki niebieskie, często konsultowana przez możnych.
Ciała niebieskie, uważane za znaki od bogów.