Zubożała rodzina arystokratyczna, jedna z głównych w powieści.
Ojciec Izabeli, zubożały arystokrata, utracjusz żyjący przeszłą świetnością rodu.
Główna bohaterka, piękna arystokratka, przedmiot uczuć Wokulskiego.
Główny bohater powieści, kupiec, były powstaniec styczniowy i naukowiec zakochany w Izabeli Łęckiej.
Przyjaciel i subiekt Wokulskiego, stary kawaler o napoleońskich poglądach, narrator części powieści.
Młody wynalazca, kuzyn Izabeli Łęckiej, reprezentant pozytywistycznego podejścia do nauki.
Dawny adorator Izabeli, światowiec, rywal Wokulskiego.
Młoda wdowa, sublokatorka pani Meliton, obiekt uczuć Rzeckiego, później zainteresowana Wokulskim.
Skąpa i złośliwa właścicielka kamienicy, antagonistka pani Stawskiej.
Mąż baronowej, hazardzista i utracjusz.
Arystokrata, przyjaciel Tomasza Łęckiego, pomagający Wokulskiemu dostać się do wyższych sfer.
Arystokratka, ciotka Izabeli, protektorka Wokulskiego w wyższych sferach.
Bogata wdowa, krewna Łęckich, sympatyzująca z Wokulskim.
Rosyjski kupiec, przyjaciel Wokulskiego z czasów syberyjskich, dzięki któremu Wokulski dorobił się znacznego majątku.
Młody, przystojny subiekt w sklepie Wokulskiego, uwodziciel.
Przyjaciel Wokulskiego z czasów powstania styczniowego i zesłania.
Żydowski bankier, który przejmuje sklep Wokulskiego.
Syn Szlangbauma, subiekt w sklepie Wokulskiego.
Oszust i intrygant, wykorzystujący naiwność barona Krzeszowskiego.
Stały bywalec piwiarni u Hopfera, przyjaciel Rzeckiego.
Kupiec, bywalec piwiarni u Hopfera.
Jeden z subiektów w sklepie Wokulskiego.
Jeden z subiektów w sklepie Wokulskiego.
Lekarz, przyjaciel Wokulskiego i Rzeckiego, badacz społeczeństwa.
Właścicielka kamienicy, u której mieszka pani Stawska.
Emerytowany urzędnik, przyjaciel Rzeckiego.
Matka Heleny Stawskiej.
Córka Heleny Stawskiej.
Służąca Wokulskiego.
Służący Wokulskiego.
Francuski naukowiec, chemik, z którym Wokulski prowadzi badania naukowe w Paryżu.
Poprzedni właściciel sklepu, u którego pracował Rzecki.
Bratanek starego Mincla, drugi właściciel sklepu.
Żona Jana Mincla, po jego śmierci żona Wokulskiego.
Dawny przyjaciel Rzeckiego z powstania węgierskiego.
Były powstaniec, przyjaciel Rzeckiego.
Rzemieślnik, u którego Wokulski praktykuje jako czeladnik.
Arystokrata, członek wyższych sfer warszawskich.
Włoska rodzina cyrkowców.
Akrobata, syn Vittoria Rossiego.
Ojciec Alessandra, właściciel cyrku.
Właściciel kamienicy.
Stolica Francji, miejsce pobytu Wokulskiego po opuszczeniu Warszawy.
Główne miejsce akcji powieści, gdzie mieszkają bohaterowie i rozgrywa się większość wydarzeń.
Wiejska posiadłość prezesowej Zasławskiej.
Miasto, które odwiedza Wokulski.
Miejsce zesłania Wokulskiego po powstaniu styczniowym.
Główne miejsce pracy Wokulskiego i Rzeckiego, centrum handlowe.
Majątek, który Wokulski kupuje od Łęckiego.
Cmentarz warszawski, miejsce spoczynku Małgorzaty Minclowej.
Elegancka ulica w Warszawie, miejsce spacerów wyższych sfer.
Park warszawski, miejsce spacerów bohaterów.
Uboga dzielnica Warszawy, którą Wokulski odwiedza, pomagając biednym.
Siedziba arystokratycznej rodziny Zasławskich.
Przedsiębiorstwo handlowe założone przez Wokulskiego i Suzina.
Zryw niepodległościowy z 1863 roku, w którym uczestniczył Wokulski.
Broń, którą Wokulski rozważa samobójstwo.
Rzeźba, którą Wokulski kupuje na licytacji dla Izabeli.
Budynek, w którym mieszka Wokulski.
Zapiski starego subiekta, stanowiące część narracji powieści.
Metaforyczny tytuł powieści, odnoszący się przypuszczalnie do Izabeli Łęckiej lub szerzej - do pustki i sztuczności życia wyższych sfer.
Wydarzenie towarzyskie w Warszawie, podczas którego Wokulski ratuje Krzeszowskiego.
Gmach operowy w Warszawie, miejsce spotkań towarzyskich.
Sprzedaż majątku Łęckich, podczas której Wokulski kupuje meble dla Tomasza Łęckiego.
Wynalazek nad którym pracuje Wokulski z Geistem, obiecujący rewolucję w nauce.
Kraj, w którym Rzecki walczył w powstaniu w 1848 roku.
Sprzedawca w sklepie, stanowisko Rzeckiego i innych pracowników sklepu Wokulskiego.